Makinanın Kalbi

Kim Krieger yazdı, ben çevirdim.

Robotların hisleri yoktur ama bu küçük makina şaşırtacak derecede yapay tepkiler verebiliyor.

MAVİ ÇOCUK: Quasi, Carnegie Mellon Üniversitesi öğrencileri tarafından tasarlanan hareket kabiliyeti olan bu robot bize üzgün surat ifadesini gösteriyor.
Küçük robotun kocaman gözleri yeşil mutluluğuyla parlar, antenleri de ileri doğru hareketlenir. Geçtiğimiz sonbaharda Carnegie Mellon Üniversitesi'nde düzenlenen fuara katılmış olan küçük bir kalabalığa "Hello, I'm Quasi!" der. "What's your name?"

Genç bir bayan "I'm Chelsea," diye seslenir. Quasi kafasını sesin geldiği yere çevirir ve daha iyi bir bakış için hafifçe eğilir. "He's so cute!" (Çok şirin!) diye fısıldar Chelsea yanındaki, 76 santimetrelik robotu görüp büyülenmiş olan arkadaşına.

Quasi bağırır "Hi, Chelsea!", gözleri mor-pembe yanıp sönerken biraz kıkırdar. "Do you want to see my Halloween costume?" (Cadılar bayramı kostümümü görmek ister misin?) soruna Chelsea evet der.

Küçük robotun vücudu kasılmaya başlar ve "Okay! Watch this!" der. Gözleri kırmıza dönüşür ve Darth Vader'ın sesiyle "Luke, I am your father," der.

Seyirciler, genellikle bilim gazetecileri, sinirleri gerilerek gülerler. Haretlendirilmiş makine sakinleşmiş gibi gözükür ve gözleri arkadaş canlısı yeşil renklerine geri döner. Kalabalığa oynamaya devam eder, kollarını sallar, kafasını kaldırır, kulaklarını bir köpeğinkiler gibi döndürür.

Bütün robotlar bir fayda sağlamak için üretilirken Quasi'nin oluşum sebebi sadece hayran bırakmak. Makinanın tarımcıları, hepsi Carnegie Mellon'ın Eğlence Teknoloji Merkezi'nde ki lisans öğrencileri, konserveden çıkarmış gibi olan hızlı konuşmaları yüzünden insanları kusturan standart hareket kabiliyetlilerin ötesinde bir şeyler oluşturmak istiyorlardı. Onlar insanlara robot olduğunu unutturabilecek bir robot yapmak istiyorlardı.